Al op 24-jarige leeftijd nam Rudolf Boskaljon het initiatief tot het oprichten van een filharmonisch orkest. Helaas was dit orkest geen lang leven beschoren. Op een kleinschalig eiland met in die tijd amper 30.000 inwoners, bleek de beschikbaarheid van voldoende talentvolle musici een beperkende factor. Na de vestiging in 1918 van een olieraffinaderij op Curaçao, nam de bevolking in een korte periode evenwel enorm toe. In 1939 deed Boskaljon een tweede, ditmaal geslaagde poging tot de oprichting van een filharmonisch orkest. Met een gemiddelde van ongeveer drie concertuitvoeringen per jaar heeft Boskaljon met zijn filharmonisch orkest ruim honderd concertuitvoeringen gegeven. Het repertoire bestond niet alleen uit orkestwerken van Europese klassieke componisten. Boskaljon spande zich namelijk ook in om orkestwerken van Curaçaose componisten zoals Jan Gerard Palm, Jules Blasini, Rudolf Palm, Jacobo Palm, Charles Maduro en Paul Quirino de Lima uit te voeren. Maar Boskaljon wist zich ook zelf te onderscheiden als componist van een aantal bijzondere symfonische werken zoals zijn Curaçaose rapsodie, de Curaçaose danssuite en zijn Symfonie Curaçao.
Rudolf Boskaljon is ook de auteur van het bij Van Gorcum uitgegeven boek “Honderd jaar muziekleven op Curaçao”. Dit in 1958 uitgegeven boek beschrijft het muziekleven op Curaçao in de periode 1850 – 1950. Boskaljon was ook een van de mede-initiators van de oprichting van de Curaçaose Kunstkring waarvan hij een groot aantal jaren de voorzitter van is geweest. Als blijk van erkenning voor zijn vele bijdragen op cultureel gebied ontving Boskaljon in 1954 de Zilveren Anjerprijs.  Rudolf Boskaljon overleed op 1 januari 1970.